ظرفیت بالای قم برای تبدیل شدن به قطب انگشترسازی ایران
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان بسیج سازندگی استان قم، انگشتر از جمله زیورآلاتی است که مورد استفاده مردان و زنان قرار می‌گیرد و آنطور که از شواهد پیداست، تاریخچه‌ای کهن دارد که حتی در تاریخ اسلام نیز توانسته است خودنمایی کند و به یک جزء مهم تبدیل گردد. شواهد نشان می‌دهد که انگشتر از مصر باستان، در پی تکامل مُهر سرچشمه گرفته باشد؛ چون مُهر‌ها نشانه قدرت بودند و افرادی که مُهر‌های برجسته و انگشتر خاتم مُهر داشتند به عنوان اشخاص قدرتمند و بانفوذ، مورد احترام مردم قرار می‌گرفتند. مقامات بالای حکومت نیز با اعطای انگشترشان به نماینده هاشان، برای اجرای فرامینشان، اختیار تام می‌دادند که در تورات نیز به نمونه‌ای از این عمل، اشاره شده است.
انگشتر سازی از زمان‌های دور تا به الان یک شغل بوده و است شغلی هنری که تا عشق و علاقه نداشته باشی نمی‌توانی به سراغش بروی چرا که کارهای هنری چه برایت درآمدساز باشند و چه نباشند چندان مورد توجه مسئولین نیستند و حمایت آنچنانی پشتشان نیست.
انگشتر سازی مخصوص شهر یا کشور خاصی نیست وعلاقه مندان به این حرفه در هر شهر و هر محیطی می‌توانند کارگاه تولیدی خود را افتتاح کنند و شروع به تولید و فروش کنند هم کار هنری است و هم کارآفرینی و هم آموزش. هرچند این محدود نبودن شغل انگشترسازی به محیط و یا شهر خاصی باعث نمی‌شود فراموش کنیم که استان قم در دومین جلسه مرایم اعطای گواهی‌نامه شهرها و روستاهای ملی صنایع دستی له عنوان شهر ملی انگشتر انتخاب شد.
در استان قم نیز از این دسته هنردوستان زیاد پیدا می‌شود، محمدباقر پورمتقی متولد 1364 است و مدرک کارشناسی دارد. با اینکه سن زیادی ندارد اکنون نزدیک ۱۷ سال است که انگشترسازی می‌کند. با او در خصوص هنر دستش به گفت‌وگو نشسته‌ایم.
-چه چیزی شما را به این شغل جذب کرد؟
انگشتر سازی یک کار هنری است و اگر کسی به هنر علاقه نداشته باشد نمی‌تواند این کار را شروع کند من هم از دوران کودکی به هنر و خصوصاً هنر انگشتر یازی علاقه داشتم و سراغ هیچ کار دیگری جز انگشتر سازی نرفتم. برای شروع کار حدود ۱۷ سال پیش به کارگاه انگشترسازی رفتم و شاگرد شدم و پس از آموزش برای خودم کارگاه زدم و از استادم جدا شدم.
-زمانی که از استادتان جدا می‌شدید و کارگاه خود را افتتاح می‌کردید چه مشکلاتی داشتید؟
مشکلات و سختی‌ها برای هر جوانی که بخواهد کار تازه شروع کند و مستقل شود بسیار است و برای من هم همینطور بود. مشکلات مالی را که همه از آن‌ها مطلع هستیم و بماند اما اینکه هیچ ارگان و مسئولی ازشغل های هنری آن حمایتی را که باید نمی‌کند مشکل بزرگ‌تری است. جوانانی که بخواهند این کار را شروع کنند سنگ‌های بزرگی پیش رو دارند، ابتدا وقتی کارگاه می‌زنند دارایی از آن‌ها پروانه کار می‌خواهد وهزینه اخذ پروانه فکر می‌کنم نزدیک یک میلیون تومان باشد که مسلما برای جوانی که تازه کارگاه زده و وسایل و مواد اولیه تهیه کرده و هنوز هیچ درآمدی کسب نکرده مبلغ زیادی است. بعد از اخذ پروانه هم که سال به سال مالیات طلب می‌کنند با اینکه طبق قانون شغل‌های مرتبط با صنایع دستی و کارهای هنری یا معاف از مالیات هستند و یا مالیاتشان صفر است. حتی این قانون که مدت‌هاست تصویب شده چند وقت پیش دوباره در مجلس اعلام شد اما همچنان سالانه از ما مالیات می‌گیرند.
-هیچ ارگان و مسئولی تاکنون حامی هنر شما نبوده است؟
حقیقتاً فقط سازمان صنایع دستی از من حمایت معنوی می‌کند و درخواست‌های نامه و اینجور چیزها را تا الان رد نکرده و یکجور حس پشتیبانی و حمایت به ما می‌دهد و خب از آن نظر که من هیئت رئیسه این صنف هم هستم می‌توان باعث این حمایت معنوی باشد و همچنین مدتی است که بسیج سازندگی وام و تسهیلاتی در اختیار صاحبان این شغل می‌گذارد که به نظر من آنچنان دردی دوا نمی‌کند اما بهتر از بی توجهی بقیه ارگان‌ها و مسئولین است. من خودم تابحال کمک مالی از هیچ ارگانی نگرفتم و جز همین کمک‌های معنوی سازمان صنایع دستی چیزی نبوده است.
-کرونا ویروس چه آسیب‌هایی به شغل شما زد؟
شغل ما طوری است که برای فروش نیازمند رفت و آمد و دیده شدن کارها داریم که خب با شیوع بیماری بارها قرنطینه شدیم و مغازه بسته بود و فروشی نداشتیم و جدا از آن تا زمانی که واکسن و درمان قطعی این بیماری پیدا نشود خب به نسبت قبل رفت و آمدها کمتر است و مسلماً فروش ما هم کمتر. همچنین قیمت نقره و مواد اولیه هم بالا رفت و خب دردسرهای مالی ما بیشتر شد و روی ظرفیت تولیدمان هم اثر گذاشت به گونه ای که با حضور این بیماری تولید ما در ماه نصف شد و اکنون ماهی ۳۵۰ گرم تولید داریم و می‌شود گفت قبل از کرونا تولید ما ماهانه نزدیک ۷۰۰ گرم بود.
-چه کسانی مشوق و حامی شما در این کار بودند؟
اول استادم و سپس یکی دو نفر از دوستانم من را در این راه تشویق می‌کردند تا مبادا کنار بگذارم، بقیه اطرافیان آن اوایل که سراغ این کار رفته بودم چندان انگشترسازی را به چشم شغل نمی‌دیدند اکنون خودم شاگرد قبول می‌کنم و اگر اندک استعدادی در وجودشان ببینم حتماً مشوقشان می‌شوم و امیدواری می‌دهم تا بتوانند با وجود شرایط سخت جامعه و اقتصاد کشور پیشرفت کنند و کار خودشان را راه بیندازند. قم ظرفیت بالایی در تولید انگشتر دارد و اگر این ظرفیت از سوی مسئولان به خوبی دیده و حمایت شود قطعاً می توانیم به عنوان قطب انگشترسازی در کشور مطرح شویم.