از رهاکردن شغل دولتی تا تولید تیرچه‌های ساختمان‌ها
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان بسیج سازندگی استان قم، کار کردن یک مسئله‌ای است که ممکن است کم تر دو نفری پیدا شوند که در مورد آن با هم تفاهم داشته باشند. برای مثال یک نفر کار کردن را جز پشت میز نشینی و ریاست کردن نمی‌بیند و کارهایی جز این را قبول ندارد، دیگری به یک نان حلالی راضی است و سعی نمی‌کند با بلندپروازی کارش را از دست بدهد، دیگری شاید کار مناسبی از نظر جامعه و مردم داشته باشد اما ریسک رها کردن آن را به جان می‌خرد تا کار مناسب تری از نظر خودش پیدا کند.
این میان بعضی سراغ کارهای آماده می‌روند و دستیار و کارمند و ... می‌شوند و عده ای کارآفرینی می‌کنند، پی یک شغل را از ابتدا می‌ریزند و تمام مصائب آن را به جان می‌خرند تا شغل برای خودشان باشد و در کنار آن بتوانند برای چند جوان دیگر هم ایجاد شغل کنند این کار ریسک بالایی دارد اما با این حال خوشبختانه در میان جوانان ایرانی کم نیست و چه بسا یک نفر از همان کسانی که از دید جامعه شغل مناسبی دارد شغلش را رها کند برای کارآفرینی و البته این انتهای راهش نباشد و افکار بزرگ‌تری در سر داشته باشد، کارگاهش را به کارخانه تبدیل کند و بدون توجه به ریسک‌ها و سختی‌هایی که وجود دارد کارش را بکند و هم شرایط اقتصادی خودش را بهتر از قبل کند، هم بتواند حتی شده نیمچهقدمی برای شرایط اقتصادی مملکت بردارد و هم برای عده ای جوان ایجاد شغل کند.
جواد آقازاده یک جوان ۲۸ ساله قمی است، مهندس عمران است و مدرک کارشناسی از این رشته دارد و اکنون کارآفرین بخش تولید تیرچه در استان قم است. او هم یکی از آن‌هایی که شغلی را رها کرد تا به هدف والاتر و بهتری دست یابد و در این خصوص با او به گفت‌وگو نشسته‌ایم.
-قبل از اینکار چه شغلی داشتید و چرا سمت تولید تیرچه کشیده شدید؟
من کارمند اداره نوسازی مدارس بودم و همانطور که می‌بینید شغل قبلی من چندان توفیری با تولید تیرچه نداشت، از طریق همان کار کردن در اداره نوسازی مدارس با شغل تولید تیرچه آشنا شدم و فکر کردم خیلی بهتر است کارمندی را رها کنم و به گونه ای در این بخش کارآفرین شوم و خط تولید این کار را بزنم این شد که پس از رها کردن شغل قبلی‌ام کارگاه تولید تیرچه را افتتاح کردم. البته کارهای داخل کارگاه بسیار محدود بود مثلاً فقط برای مدارس تیرچه آماده می‌کردم اما مدتی است که کارخانه تولید تیرچه و خط تولید را هم به امید خدا راه انداخته‌ام و دیگر کارخانه کارهای محدود انجام نمی‌دهد ودر کنارش کارگاه را هم نگه‌داشته‌ام.
-چه سختی‌ها و مصائبی را پشت سر گذاشتید زمانی که کارمندی را رها کردید و از صفر شروع کردید؟
خب مسلماً هرکسی بخواهد هرکاری را از صفر شروع کند یکسری مشکلات مالی یا دیگر چیزها برایش پیش می‌آید و من هم خب از این قائده مستثنی نبودم و هزینه‌ها بسیار سنگین بودند خصوصاً که من خودم روی پای خودم ایستاده بودم و شریکی نداشتم اما نمی‌توان گفت هیچ کمکی به من نشد.
-منظور از کمک‌ها چیست؟ ارگان خاصی از شما حمایت کرد؟
بله زمانی که تصمیم گرفتم خط اولید تیرچه را راه بیندازم و کارم صرف یک کارگاه کوچک انجام ندهم به وام احتیاج داشتم تا هزینه در گردش من را فراهم کند این شد که به صندوق کارآفرینی مراجعه کردم و با وام من موافقت شد و اکنون خوشبختانه هزینه در گردش من تأمین شده و حدود یک ماه دیگر بدست من می‌رسد. جدای از این مسئله یک شرکت دانش بنیان وقتی کار من و پیشرفت من را دید من را به بسیج سازندگی معرفی کرد و آنجا هم از کمک کردن به من به عنوان یک کارآفرین که برای اقتصاد مملکت تلاش می‌کند دریغ نکردند.
-کرونا چه آسیبی به شغل شما زد؟
چک‌ها، مسئله پاس نشدن چک فکر می‌کنم مهم‌ترین آسیبی بود که کرونا به تمام مردم زد. چک‌های زیادی در دست من بود که بخاطر قرنطینه و عدم کسب درآمد مردم پاس نشدند و اوضاع را سخت کردند.
-چند وقت است خط تولید تیرچه را راه اندازی کرده‌اید؟
یک ماه است کارخانه و خط اولید راه انداخته‌ام و دستگاه خریده‌ام و هنوز کارم کامل شروع نشده است اما مدت‌هاست کارگاه دارم و کارگاه همچنان هم کار می‌کند البته تولیدات کارگاه صرفاً برای پروژه‌های خاص مدارس است.
-کارآفرینی شما برای چند نفر ایجاد شغل کرد؟
تا الان حدود 10 نفر، یک نفر اپراتور، یک نفر مدیر کنترل کیفیت که سازمان استاندارد تایید می‌کند اما حقوقش توسط ماست و بقیه هم کارگر، خودم هم شریکی ندارم و تنهایی این کار را آغاز کرده و ادامه می‌دهم.
- چه کسانی برای شروع این کار حامی شما بودند؟
همکارانم زمانی که متوجه شدند قصد دارم کارم را رها کنم و سراغ تولید تیرچه بروم می‌ترسیدند و می‌گفتند بیکار می‌شوی، نمی‌توانی، خیلی سخت است و کسی وام نمی‌دهد و کمکی نمی‌کند اما من راه خودم را رفتم و تنها خانواده‌ام حامی من بودند.